سفرنامه ارمنستان قسمت اول

یکی ار نزدیکترین کشورهای همسایه که با خودروی شخصی می توان به راحتی به آنجا مسافرت کرد ، ارمنستان است.این همسایه شمالی حدود سه ونیم میلیون نفر جمعیت دارد و از آب و هوایی کوهستانی برخوردار است.
آب و هوای پاک ،کوههای سر به فلک کشیده ، دره های عمیق و جنگلهای سرسبز و چشم اندازهایی بکر گوشه ای از زیبایی هایی است که در ارمنستان می توانید انتظارش را داشته باشید.
ما برای رفتن به ارمنستان ابتدا به جلفا رفتیم و شب در مهمانسرای تربیت معلم اقامت داشتیم.مهمانسرا،یک اقامتگاه متوسط بود که برای شب مانی ما خوب بود .صبح زود بیدار شدیم اما یک سرماخوردگی جزیی و رفتن به درمانگاه جلفا کمی در برنامه تاخیر ایجاد کرد.مرز زمینی ایران و ارمنستان نوردوز است که حدودا 65 کیلومتر با جلفا فاصله دارد. سیه رود که آخرین شهر مسیر است ،آخرین پمپ بنزین در آن واقع شده .باک ماشین را پر از بنزین 700 تومانی کردیم و به طرف مرز راه افتادیم.
در مسیر نوردوز،خودروی سواری که از روبرو می آمد مدام چراغ می زد و علامت می داد پس از نگه داشتن کاشف به عمل آمد که اینها دلالهایی هستند که به فروش ارز و سیم کارت مشغول هستند و همانجا وسط جاده توانستند دو سیم کارت و مقداری درام را را به ما بفروشانند!
به مرز رسیدیم و به پل معروف مرزی بر روی رود ارس .این پل که در زمان شوروی سابق آخرین نقطه عبور از پرده آهنین بود در فیلمها زیاد دیده بودم و با عبور از آن خاطرات زنده می شد.با توجه به اینکه اردیبهشت ماه بود در مرز خبری از شلوغی و صف و ... نبود .تشریفات گمرکی و صدور ویزا به سهولت انجام می شد اما امان از کارمندان ارمنی ! آنقدر لاک پشتی کارها را انجام می دادند که با وجود خلوتی حدودا دو ساعت معطل شدیم .ویزای ارمنستان در مرز صادر می شود که برای هر نفر 10 دلار یا 3000 درام دریافت می شود.البته برای  عوارض ورود خودرو 23000 درام  می گیرند .جالبه که برای خروج از ارمنستان هم باید حدود 9000 درام پرداخت کرد.
ورود هرگونه داروی کدئین دار و سلاح سرد و گرم به ارمنستان ممنوع است و در این زمینه مامورین مرزی ارمنستان خیلی سخت گیر هستند.یکی از خودروهایی که قبل از ما قصد ورود داشت را به خاطر داشتن یک تبر کوچک متوقف کرده بودند و اجازه ورود نمی دادند.
شهر مرزی ارمنستان شهر مقری است که باید از آنجا برای خودرو  بیمه تهیه کرد.هزینه بیمه قابل چانه زدن است و می توان با کم کردن روز های تحت شمول بیمه به اندازه مدت مسافرت در ارمنستان هزینه آنرا کم کرد.
از مرز تا ایروان حدود 400 کیلومتر است و جاده تا دلت بخواهد خراب و پر پیچ و خم!!
خرابترین جاده های عمرم را در این مسیر دیدم .جاده هایی که به اصطلاح آسفالت بود اما ناگهان با گودالی به عمق نیم متر روبرو می شدی صد رحمت به خاکی!البته هرچه از مرز دور می شدیم جاده ها کمی بهتر می شد.ابتدای مسیر کوهستانی بود و پر پیچ و خم.جنگلهای بسیار زیبا و مناظر دلفریب اما ،جایی برای گلایه از جاده نمی گزارد.



هرچه جلوتر میرفتیم پوشش جنگلی غنی تر می شد و تراکم جمعیتی بیشتر.در هر کجای این جنگلهای بکر که از ماشین پیاده می شدی صدای شرشر آب جویبارها و نغمه های پرندگان هوش از سر می برد.افسوس که مسیر طولانی تا ایروان فرصت کافی برای استفاده از آن فضا را در اختیار ما قرار نمی داد.




شهر گوریس بزرگترین شهریست که در مسیر به آن رسیدیم شهری زیبا واقع در دره ای سرسبز.
بنای یادبودی در ورودی شهر گوریس:


نمایی از پیچهای تند مسیر:

مسیر نوردوز به ایروان حدودا به شرح زیر است: 

مقری تا کاپان 60 کیلومتر - کاپان تا گوریس 73 کیلومتر - گوریس تا یه قیکنازور 114 کیلومتر - یه قیکنازور تا آرتاشات 91 کیلومتر - آرتاشات تا ایروان 34 کیلومتر 

خاطرات سفر

در طول سفرهایی که تاکنون داشته ام از راهنمایی های دوستان سفرنامه نویس بسیار بهره برده ام . همیشه دوستانی را که با دقت و با ثبت جزئیات ، تجاربشان را در اختیار دیگران قرار میدهند ستایش کرده ام.دیگران کاشتند و ما خوردیم ما بکاریم تا دیگران بخورند.این بود که تصمیم گرفتم خاطرات سفرهای خود را در این وبلاگ در میان بگذارم.

پر پرواز ندارم اما ،دلی دارم و حسرت درناها