سفرنامه ارمنستان قسمت پنجم(پایان)

دریاچه سوان sevan:
نگین فیروزه ای ارمنستان ، یک دریاچه آب شیرین است که از جاذبه های مهم این کشور به شمار می رود.این دریاچه که در 60 کیلومتری شمال شرق ایروان واقع است در فصل تابستان پذیرای گردشگران زیادی است .جاده سوان بر خلاف جاده های جنوبی ارمنستان کیفیت بهتری دارد.نزدیک شهر سوان در این دریاچه شبه جزیره ای زیبا قرار دارد که بهترین محل برای بازدید است. 

در این شبه جزیره علاوه بر چشم انداز بسیار زیبای دریاچه بر بالای تپه ای مرتفع چند کلیسای قدیمی نیز وجود دارد که زیبایی را دوچندان ساخته اند.
مسیر دسترسی به کلیساها:


هنرمندی در حال فروش نقاشیهایش:

 
دستفروش های زیادی در کنار کلیساها بودند که انواع صنایع دستی ظروف عتیقه و سنگهای قیمتی را بفروش می رساندند فروشندگان به زبان فارسی وارد بودند و این نشان می داد که ایرانیهای زیادی به آنجا می آیند.فروشندگان از سنگ زیبایی می گویند که مختص این دریاچه است سنگی سپید رنگ ،شفاف که در نور به زیبایی می درخشد به نام سنگ مهتاب.انگشتری که از سنگ مهتاب نگین دارد به قیمت 3000 درام می خریم و خوشحال از یک یادگاری نفیس از سوان به سمت ساحل پائین می آییم.


هنرمندی سنگتراش در حال خلق یک اثر


وقتی پایین آمدیم وقت نهار بود و ماهم خسته از پله نوردی.در دریاچه سوان ماهی بسیار معروفی صید می شود به نام ایشخان(شاهزاده).این ماهی در اکثر رستورانهای آنجا پیدا می شود.به رستورانی رفتیم و کباب ایشخان سفارش دادیم . خانمی که کارگر آنجا بود فارسی می دانست و درباره نحوه کباب کردن و طبخ خوراک ایشخان توضیحاتی داد.من معمولا از خوراکهای دریایی خوشم نمی اید اما ایشخان واقعا ماهی لذیذی بود.



سفر در ارمنستان دارد به ساعتهای پایانی اش نزدیک می شود و ما زمان کمی داریم .به سمت دلیجان می رویم .دلیجان منطقه ای است جنگلی و ییلاقی که به سوئیس کوچک معروف است .شهر کوچک دلیجان در تابستان هوایی معتدل و خنک دارد که در کنار جنگلهای بکر طبیعی میعاد گاه بسیاری از طبیعتگردان است.از سوان که راه افتادیم باران شدیدی باریدن گرفت و جاده مه آلود شد.متاسفانه به علت باران شدید و کمبود زمان نتوانستیم از زیباییهای دلیجان استفاده کنیم و به سمت مرز گرجستان راه افتادیم.

از دلیجان که بیرون می آییم  از شدت مه و باران کاسته می شود.جاده همچنان جنگلی و زیباست.وارد جاده ای جنگلی و فرعی می شویم تا به تالاب زیبایی که در نقشه مشخص شده است برسیم.مسیر زیبایی است صدای پرندگان با زمزمه نسیم و شاخ وبرگ درختان در هم آمیخته است.مسیر خاکی است و پیشروی به کندی انجام می شود.به همین دلیل از ادامه مسیر منصرف میشویم.تا مرز گرجستان جاده ای مرزی و ناآشنا در پیش داریم که نباید ریسک کرد.


مسیر لحظه به لحظه دلبری بیشتری می کند اما افسوس که وقت کم داریم :


دریاچه ای زیبا در مسیر در کنار مرز آذربایجان:

در راه به روستاهایی برخوردیم که کاملا خالی از سکنه شده بود.این خانه ها مربوط به آذریهایی بود که به علت جنگ با ارمنستان مجبور به ترک خانه های خود شده بودند .هیولای جنگ متاسفانه منجر به آوارگی آنها از روستاهایشان شده بود.
در نویمبریان باک خودرو را پر کردیم چرا که بنزین در گرجستان اندکی گرانتر است .روز به انتهای خودش رسیده بود که به مرز رسیدیم و ارمنستان را با تمام زیبائیهای تاریخی و چشم اندازهای طبیعی اش بدرود گفتیم و وارد گرجستان شدیم.
از سوان تا Haghtanak مرز گرجستان حدودا 140 کیلومتر است که به ترتیب باید از شهرهای زیر گذر کرد:
sevan-delijan-ijevan-noyemberyan-Haghtanak